Δημήτρης Ραβάνης–Ρεντής – «Ο Δρομάκος με την πιπεριά»

Τεράστιο είναι το έργο του κομμουνιστή λογοτέχνη Δημήτρη Ραβάνη – Ρεντή. Αποτυπώνει κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης στη χώρα μας στις οποίες έδρασε και ο ίδιος ο συγγραφέας. «Ο Δρομάκος με την πιπεριά» θα μείνει στα νεοελληνικά γράμματα σαν ένα κλασικό έργο που θα δίνει στον αναγνώστη των επερχόμενων γενεών, όπως και στο σημερινό, όλη την ομορφιά, το πάθος και το μεγαλείο της Εθνικής Αντίστασης. Στις σελίδες του βιβλίου συμπυκνώνεται η ψυχή της μαχόμενης αθηναϊκής συνοικίας, της μαχόμενης Ελλάδας. Από το μερικό δίνει το ολικό. Κινεί μάζες. Φωτίζει χαρακτήρες. Δίνει πίνακες. Μπαίνει στην ψυχή του απλού ανθρώπου της γειτονιάς. Ξέρει αυτόν τον άνθρωπο καλά και βλέπει τη λεπτομέρεια που γενικεύει. Κρατάει την αφήγηση ζωντανή. Εχει γοργές εναλλαγές. Πλούσια ψυχολογία. Συγκρούσεις χαρακτήρων. Νιώθεις το μεγάλο στοιχείο που χαρακτηρίζει την αληθινή τέχνη, το στοιχείο της μέθεξης. Είναι ένα θαυμάσιο έργο της αντιστασιακής λογοτεχνίας μας.

Κωστής Σωτηρόπουλος – «Ζωή δίχως συμβιβασμούς»

Στο υγρό, τυφλό, κελί των φυλακών υψίστης ασφάλειας της Κασσάνδρας, ακούγονταν μόνο οι άναρχες ανάσες εφτά – οχτώ νέων παλικαριών, που ‘βγαιναν μέσα απ’ τα τρίσβαθα της ψυχής τους.

Πάνω στις σάρκες τους ήσαν φανερά τα ολοζώντανα αυλάκια, που είχαν χαράξει κάποια ανθρωπόμορφα τέρατα στην προσπάθεια να τους συνετίσουν, ν’ αλλάξουν τη λογική και την πίστη τους. Ν’ αποσπάσουν ομολογίες για αποτρόπαια εγκλήματα που τους καταλόγιζαν, να προδώσουν συντρόφους που αγωνίζονταν λεύτεροι.

Κι όμως μέσα τους υπήρχε μια κρυφή μεγαλειώδης δύναμη, που τους έκανε να υπομένουν καρτερικά το ιερό μένος των προσωπιδοφόρων ανθρωποειδών να ξεσπάσει πάνω τους. Να προσμένουν, δίχως το φόβο στην ψυχή και στα σπλάχνα, το στερνό ταξίδι.

Σ’ αυτό το κελί, αίθουσα αναμονής για το στερνό ταξίδι, η κίνηση δε σταματούσε σχεδόν καθόλου. Μέρα παρά μέρα έπαιρναν κάνα δυο για εκτέλεση, ενώ, μόλις άρχιζαν να αραιώνουν, κουβαλούσαν νέους ταξιδιώτες!

Ο λόγος για το βιβλίο του Κωστή Σωτηρόπουλου, «Ζωή δίχως συμβιβασμούς» που κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή».

Γεωργία Ανεζίνη-Λεράκη – «Η περιπέτεια μιας καρδερίνας»

«Η περιπέτεια μιας καρδερίνας» τιτλοφορείται το παραμύθι της πολυγραφότατης Γεωργίας Ανεζίνη – Λεράκη. Δίνοντας στα πουλιά «ανθρωπινή λαλίτσα», μέσα από την περιπέτεια μιας καρδερίνας, της Ριρής, που από λεύτερη και συντροφευμένη με το Ρένο, θα βρεθεί στο σπίτι της μικρής Μαρίας, σε ένα κλουβί συντροφιά με ένα καναρίνι, το Χάρη, θα «βαφτιστεί» Βιολέτα, θα αγωνιστεί για να γεννήσει τα πουλάκια της, θα ξανασμίξει με τον αγαπημένο της και θα λευτερωθεί από άλλα πουλιά – κάνει τα παιδιά να αγαπήσουν το διάβασμα, το καλό εξωσχολικό βιβλίο, τη φύση και τα πλάσματά της. Και παράλληλα τα μαθαίνει την «αλφαβήτα» εκείνων των αξιών που αξίζουν στον άνθρωπο και στη ζωή, όπως η αγάπη, η μητρότητα, η γονική φροντίδα και τρυφερότητα, η αλληλεγγύη, η φιλία, η συντροφικότητα, η ελπίδα, η λευτεριά και η ομορφιά του αγώνα για την απόκτησή της.

Η ομορφιά των εικόνων που ζωγράφισε η Εύα Μελά με θερμά χρώματα, που «ανασαίνουν» τις μυρουδιές της γης, τα αρώματα των λουλουδιών, τις ευωδιές του δάσους, συντροφεύουν μοναδικά το κείμενο. Ενα εκδοτικό κομψοτέχνημα, πανόδετο βιβλίο, μια προσφορά της «Σύγχρονης Εποχής» στον παιδόκοσμο.

Κώστας Μπόσης – «… και το τρένο τραβούσε για τα ξεχερσώματα»

Σε μια πολιτεία, στα νοτιοανατολικά σύνορα της Σοβιετικής Ενωσης, έρχονται να εγκατασταθούν, αμέσως μετά το τέλος του εμφύλιου πολέμου στην Ελλάδα, αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, για να προστατευτούν από την καταδιωκτική μανία του μοναρχοφασιστικού καθεστώτος.

Μια καινούρια ζωή αρχίζει για όλους. Τα προβλήματα είναι πολλά. Οι συνθήκες στέγασης, η δυσκολία προσαρμογής στις νέες συνθήκες δουλειάς, οι μικροαστικές συνήθειες από τη ζωή στην Ελλάδα, η έλλειψη γραμματικών γνώσεων, αλλά και οι προσωπικές αδυναμίες που πηγάζουν από την ανθρώπινη φύση…

Με μεγάλη αφηγηματική δύναμη, ο συγγραφέας Κώστας Μπόσης παρουσιάζει ένα πολύχρωμο ψηφιδωτό από χαρακτήρες μέσα από το βιβλίο του «… και το τρένο τραβούσε για τα ξεχερσώματα», που κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή».

Τάσος Αυγερινός – Δυτική λεωφόρος

«Τον μεθούσε ο ίλιγγος της ταχύτητας σαν ποτό δυνατό και ανόθευτο. Ανοιγε τέρμα το γκάζι της μαύρης «Γιαμάχα» του, όταν έτρεχε τις νύχτες στα παράνομα ράλι της Δυτικής λεωφόρου και αισθανόταν ότι αποκτούσε φτερά αγγέλου στο σώμα του, ότι εκτοξευόταν από τη βρώμικη άσφαλτο στην καθαρότητα των αιθέρων. Μούγκριζαν οι άλλες μηχανές πίσω του, αλλά άδικα προσπαθούσαν οι συνομήλικοί του αναβάτες να τον πλησιάσουν. Τη ζωή τους μόνο έπαιζαν κορόνα-γράμματα, κυνηγώντας τον και ποτέ δεν τον είχαν νικήσει»… Η «Δυτική λεωφόρος» είναι το τελευταίο βιβλίο του αγαπημένου μας συντρόφου και συναδέλφου, που δεν είναι πια ανάμεσά μας, Τάσου Αυγερινού. Ενας νεαρός που μεγάλωσε μέσα σε άσυλα και έγινε διαρρήκτης, εγκαταλείπει κάποια στιγμή τους δρόμους της παρανομίας, με τη βοήθεια ενός μεσόκοπου αλτρουιστή και μιας κοπέλας που έχει αγαπήσει και προσπαθεί να χαράξει καινούρια πορεία στη ζωή του. Η μεγάλη και δύσκολη προσπάθειά του όμως κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα, όταν ένας άτεγκτος υπαστυνόμος ανακαλύπτει το «βεβαρημένο» παρελθόν του και κινείται για να τον συλλάβει, ώστε να εφαρμοστεί ο «νόμος-αράχνη» που πιάνει μόνο τα μικρά έντομα. Μια σύγχρονη ιστορία με αστυνομική υφή και πολλές κοινωνικές προεκτάσεις, που εκτυλίσσεται στα δυτικά προάστια κάποιας μεγαλούπολης και καταλήγει σ’ ένα απροσδόκητο φινάλε. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή».

Γιοκόντα Μπέλι – «H γυναίκα φωλιά»

«H γυναίκα φωλιά» είναι το πρώτο μυθιστόρημα της Νικαραγουανής ποιήτριας Γιοκόντα Μπέλι (βραβείο Casa de las Americas, 1978). Πρόκειται για ένα πληθωρικό έργο που αφηγείται με συναρπαστικό τρόπο τις επιθυμίες και τις αμφιταλαντεύσεις ανθρώπων που έχουν στρατευτεί σ’ έναν αγώνα μέχρι θανάτου. Οι ιστορίες δυο γυναικών εξελίσσονται παράλληλα σ’ ένα μαγικό παιχνίδι ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν. Μαζί με το κύριο θέμα συνυπάρχουν ο αγώνας για τη γυναικεία χειραφέτηση και η λαχτάρα των ανθρώπων που μάχονται μέσα σε αντίξοες συνθήκες, βιώνοντας την πληρότητα στον έρωτα. Κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή».

Γκουίντο Μπίμπεργκ – «Ο θαυμαστός ήχος»

«Ο θαυμαστός ήχος», του Γκουίντο Μπίμπεργκ (εκδ. «Σύγχρονη Εποχή») είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο μέσα από το οποίο τα παιδιά θα λύσουν ερωτήματα σχετικά με τη μουσική και τα μουσικά όργανα. Θα «περιπλανηθούν» με επιστημονικό και κατανοητό τρόπο σε ιστορικούς σταθμούς της μουσικής και των οργάνων, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Στις σελίδες του «παρελαύνουν» πολλά είδη εγχόρδων, πνευστών και κρουστών όλων των εποχών, που «ζωντανεύουν» μέσα από την πλούσια εικονογράφηση. Οι μικροί αναγνώστες διαβάζοντάς το θα βρουν απαντήσεις για την όπερα, την ορχήστρα και τις ιστορικές συνθήκες κάτω από τις οποίες «γεννήθηκαν». Θα εμβαθύνουν ακόμα περισσότερο, αφού ερμηνεύονται μουσικοί όροι, όπως η σερενάτα, η μουσική δωματίου, η σύνθεση κ.ά. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται και στη μουσική γραφή.

Στις μέρες μας, που η καλλιτεχνική παιδεία απαξιώνεται μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα, το βιβλίο αυτό αποκτά ιδιαίτερη χρησιμότητα.

Γεράσιμος Ρηγάτος – «Η Διατροφική Παράδοση στην Ελλάδα»

Ο εξαίρετος επιστήμονας και συγγραφέας Γεράσιμος Ρηγάτος, πρόσθεσε στο πλούσιο συγγραφικό του έργο, ένα ακόμη «διαμάντι» υπό τον τίτλο «Η Διατροφική Παράδοση στην Ελλάδα» και υπότιτλο «Ιστορικές και Πολιτιστικές Διαδρομές» (εκδ. «ΒΗΤΑ»). Η συγγραφική του «δύναμη» απαριθμείται από 65 βιβλία, ελληνικά και ξενόγλωσσα, από τα οποία τα 40 κινούνται στο χώρο του πολιτισμού της ιατρικής.

Στο τελευταίο του πόνημα, ο Γ. Ρ. οδηγεί τον αναγνώστη σε ενδιαφέρουσες πολιτιστικές διαδρομές που καλύπτουν διαχρονικά ολόκληρο το εύρος της ελληνικής διατροφικής παράδοσης.

Μέσα από τις σελίδες του, γνωρίζουμε, πως η βελτίωση του ανθρώπινου είδους, συνδέθηκε στενά με τη διατροφή του. Αναφέρεται ότι από τα χρόνια της προϊστορίας, η αύξηση του ύψους και της διάρκειας ζωής, συνδυάστηκαν με την πλουσιότερη διατροφή. Υποστηρίζεται επίσης ότι η κρεοφαγία και η μαγειρική συντέλεσαν τόσο στην κοινωνική οργάνωση, όσο και στην ανάπτυξη του πολιτισμού. Στο βιβλίο, εξετάζονται τα στοιχεία που περιγράφουν τη διατροφή κατά τους ομηρικούς χρόνους, τις σχετικές γνώσεις της προϊπποκρατικής ιατρικής, τα περί διαίτης βιβλία του Ιπποκράτη και των διαδόχων του, τα περί τροφής βιβλία του Γαληνού και των μεταγενέστερων γιατρών. Εξετάζονται επίσης τα σχετικά με τη διατροφή κατά τα συμπόσια, την κατανάλωση των βρώσιμων αγαθών από τις θυσίες και έργα που αναφέρονται ειδικά στην ψαροφαγία. Οι αναφορές στις περί διατροφής γνώσεις και αντιλήψεις των βυζαντινών, στηρίζονται όχι μόνο σε βιβλία γιατρών, αλλά και στα γραφόμενα από λόγιους, καθώς και σε λαϊκότερα κείμενα. Οι επόμενοι αιώνες κληρονομούν τις υπάρχουσες γνώσεις, τις εμπλουτίζουν με τα στοιχεία που συνεισφέρει ο Διαφωτισμός και με τα νεότερα επιστημονικά δεδομένα και προσαρμόζουν τη διατροφή στις κοινωνικές απαιτήσεις της εποχής.

Φρόσω Χατόγλου – Φωτεινή Στεφανίδη – «Ενας μάγος δίχως όνειρα»

Τι μπορεί να συμβεί, όταν ένας μάγος θέλει να κλέψει τα όνειρα των ανθρώπων, προκειμένου να μην κουράζεται να φτιάξει τα δικά του; Πώς αντιδρούν τα «θύματα» και πώς ο «θύτης»;

Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας, μπορούν να αποκτήσουν μια διαφορετική σχέση μεταξύ τους, εκτός από εκείνη του γνωστού μύθου του Αισώπου; Τι ρόλο μπορεί να παίξει ανάμεσά τους, η μουσική και μια πεταλούδα;

Η Φρόσω Χατόγλου ξετυλίγει δύο ιστορίες για παιδιά, πλαισιωμένες από τις ευαίσθητες ζωγραφιές της Φωτεινής Στεφανίδη στο βιβλίο της «Ενας μάγος δίχως όνειρα». Ιστορίες που συγκινούν, προβληματίζουν, θέτουν ερωτήματα και ανατρέπουν δεδομένα. Κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή».

Λουί Γκιγιού – «Αντζελίνα»

«Θα χρειαζόμασταν πολλούς σαν κι αυτόν Πιερ… Οι άλλοι μιλάνε για πρόοδο κι όμως ζούμε στη βαρβαρότητα, μες στην ντροπή. Ο πόλεμος, η σκλαβιά, αυτή είν’ η μοίρα μας. Καμιά ελπίδα για μας. Τι κάναν οι δικοί μου; Δούλεψαν σαν τα ζώα από τη γέννηση μέχρι το θάνατό τους. Το ίδιο πρέπει να κάνω κι εγώ, χωρίς καν τη σιγουριά πως θα ‘χω μια μπουκιά ψωμί στα γεράματα. Δεν είναι τα πλούτη τους που ζηλεύω. Στο διάολο τα λεφτά τους! Θέλω μόνο να ζήσω με αξιοπρέπεια, να με μεταχειρίζονται σαν άνθρωπο κι όχι σαν σκλάβο. Αχ! να μπορούσαμε να συμφωνήσουμε όλοι εμείς οι φτωχοί, όχι μόνο για να βοηθάμε ο ένας τον άλλο ν’ αντέχουμε τη δυστυχία μας, αλλά να συμφωνήσουμε όλοι να διώξουμε, να πετάξουμε από πάνω μας μια για πάντα τους αφεντάδες μας». Η «Αντζελίνα» είναι άλλο ένα μυθιστόρημα του Γάλλου συγγραφέα Λουί Γκιγιού, που γεννήθηκε το 1899 και πέθανε το 1980. Μέσα και σ’ αυτό το έργο του, διακρίνεται η αγωνία του για την αφύπνιση της εργατικής τάξης. Κατάγγελλε πάντα τους πολιτικούς που ηγούνταν πολιτικών κινημάτων και είχαν αποκτήσει αστικές συνήθειες. Κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή».