Δημήτρης Ραβάνης–Ρεντής – «Ο Δρομάκος με την πιπεριά»

Τεράστιο είναι το έργο του κομμουνιστή λογοτέχνη Δημήτρη Ραβάνη – Ρεντή. Αποτυπώνει κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης στη χώρα μας στις οποίες έδρασε και ο ίδιος ο συγγραφέας. «Ο Δρομάκος με την πιπεριά» θα μείνει στα νεοελληνικά γράμματα σαν ένα κλασικό έργο που θα δίνει στον αναγνώστη των επερχόμενων γενεών, όπως και στο σημερινό, όλη την ομορφιά, το πάθος και το μεγαλείο της Εθνικής Αντίστασης. Στις σελίδες του βιβλίου συμπυκνώνεται η ψυχή της μαχόμενης αθηναϊκής συνοικίας, της μαχόμενης Ελλάδας. Από το μερικό δίνει το ολικό. Κινεί μάζες. Φωτίζει χαρακτήρες. Δίνει πίνακες. Μπαίνει στην ψυχή του απλού ανθρώπου της γειτονιάς. Ξέρει αυτόν τον άνθρωπο καλά και βλέπει τη λεπτομέρεια που γενικεύει. Κρατάει την αφήγηση ζωντανή. Εχει γοργές εναλλαγές. Πλούσια ψυχολογία. Συγκρούσεις χαρακτήρων. Νιώθεις το μεγάλο στοιχείο που χαρακτηρίζει την αληθινή τέχνη, το στοιχείο της μέθεξης. Είναι ένα θαυμάσιο έργο της αντιστασιακής λογοτεχνίας μας.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

«Η πλουτοκρατία γεννά την αδικίαν»…

Εκατό χρόνια συμπληρώθηκαν στις αρχές του νέου έτους από το θάνατο ενός από τους μεγαλύτερους δημιουργούς της νεοελληνικής λογοτεχνίας

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

[..]Η «Ακρόπολη» θα δημοσιεύσει σε συνέχειες το μυθιστορήμά του «Η Γυφτοπούλα» (1884). Η πρώτη του δημοσίευση ωστόσο ως λογοτέχνης ήταν το 1879 με το ρομαντικό μυθιστόρημα «Η μετανάστις» που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα «Νεολόγος» της Κωνσταντινούπολης με τα αρχικά του. Το 1881 δημοσιεύει το ποίημά του «Δέησις» στο περιοδικό «Σωτήρ».

Ακολουθούν τα ιστορικά – ρομαντικά μυθιστορήματα «Οι Εμποροι των Εθνών» (1882, εφημερίδα «Μη Χάνεσαι», ψευδώνυμο «Μποέμ»), «Η γυφτοπούλα» και «Χρήστος Μηλιώνης» (1885) στο περιοδικό «Εστία». Το πρώτο του διήγημα με τίτλο «Το χριστόψωμο» δημοσιεύθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1887 στην «Εφημερίδα» του Κορομηλά.[..]

Γιάννης Στεφανίδης

Φωτεινό παράδειγμα για τις νέες γενιές

Σημαντική και ξεχωριστή υπήρξε η προσφορά του Γιάννη Στεφανίδη. Ζωγράφος, εικονογράφος, αλλά και συγγραφέας, με μακρόχρονη πορεία στην καλλιτεχνική ζωή του τόπου μας, αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, με το χρωστήρα του έδωσε δυναμικά το «παρών» στους αγώνες του λαού μας.

Η καλλιτεχνική δημιουργία ανθρώπων σαν τον Γιάννη Στεφανίδη δε «βολεύεται» εύκολα σ’ ένα αφιέρωμα, ιδίως αν αυτή, πολύπτυχη και ανήσυχη, απλώνεται σε πολλές δεκαετίες ανθοβολώντας ακόμη και τώρα που ο εικαστικός, ο αυτοαναφορικός και λογοτεχνικός του λόγος σίγησε για πάντα. Η κιβωτός του έργου και της ζωής του αρμενίζει εύπλοα μες στο χρόνο, με ό,τι ο Στεφανίδης επέλεξε να μας παραδώσει, αφήνοντας πίσω τους ευεργετική τη σκιά της μνήμης.