Για να θριαμβεύσει η ζωή

Η ιστορία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας κατασυκοφαντήθηκε και διαστρεβλώθηκε. Στόχος ήταν να φθαρούν συνειδήσεις και να τσακιστούν οι αξίες και τα ιδανικά της εργατικής τάξης της χώρας. Πτυχές αυτής της άγνωστης ιστορικής περιόδου, γραμμένες από τις ηρωίδες γυναίκες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας αποκαλύπτονται μ’ αυτή την έκδοση. Η Πανελλαδική Δημοκρατική Ενωση Γυναικών, συμβάλλοντας στην προβολή της πραγματικής κατάστασης και των αληθινών σκοπών του αγώνα, είχε εκδώσει το 1949, στη γαλλική γλώσσα, ένα απλό στη γραφή και στο ύφος, αλλά συγκλονιστικό ντοκουμέντο. Ηταν μια πράξη διεθνιστικής δραστηριότητας, η οποία συνέβαλε στην ενίσχυση της αλληλεγγύης των λαών στις Ελληνίδες που αγωνίζονταν για μια παρτίδα λεύτερη, ανεξάρτητη, μ’ αφέντη το λαό της. Γυναίκες που δικαιωματικά τους ανήκει μια περίοπτη θέση στο Πάνθεον των ηρωίδων του λαϊκοδημοκρατικού αγώνα και της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας.

Εμμανουήλ Καζακέβιτς – «Το γαλάζιο τετράδιο» «Εχθροί»

Η ιστορική νουβέλα «Το γαλάζιο τετράδιο» μαζί με το διήγημα «Εχθροί» υπήρξαν τα τελευταία έργα του Εμμανουήλ Καζακέβιτς. Ο τίτλος της νουβέλας είναι εμπνευσμένος από ένα τετράδιο με γαλάζιο εξώφυλλο, όπου ο Λένιν είχε συγκεντρώσει την ύλη, στην οποία στηρίχτηκε για να δώσει την τελική μορφή στο βιβλίο του «Κράτος και Επανάσταση». Η διδασκαλία του Μαρξισμού για το κράτος και τα καθήκοντα του προλεταριάτου στην επανάσταση.

Δημήτρης Ραβάνης–Ρεντής – «Ο Δρομάκος με την πιπεριά»

Τεράστιο είναι το έργο του κομμουνιστή λογοτέχνη Δημήτρη Ραβάνη – Ρεντή. Αποτυπώνει κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης στη χώρα μας στις οποίες έδρασε και ο ίδιος ο συγγραφέας. «Ο Δρομάκος με την πιπεριά» θα μείνει στα νεοελληνικά γράμματα σαν ένα κλασικό έργο που θα δίνει στον αναγνώστη των επερχόμενων γενεών, όπως και στο σημερινό, όλη την ομορφιά, το πάθος και το μεγαλείο της Εθνικής Αντίστασης. Στις σελίδες του βιβλίου συμπυκνώνεται η ψυχή της μαχόμενης αθηναϊκής συνοικίας, της μαχόμενης Ελλάδας. Από το μερικό δίνει το ολικό. Κινεί μάζες. Φωτίζει χαρακτήρες. Δίνει πίνακες. Μπαίνει στην ψυχή του απλού ανθρώπου της γειτονιάς. Ξέρει αυτόν τον άνθρωπο καλά και βλέπει τη λεπτομέρεια που γενικεύει. Κρατάει την αφήγηση ζωντανή. Εχει γοργές εναλλαγές. Πλούσια ψυχολογία. Συγκρούσεις χαρακτήρων. Νιώθεις το μεγάλο στοιχείο που χαρακτηρίζει την αληθινή τέχνη, το στοιχείο της μέθεξης. Είναι ένα θαυμάσιο έργο της αντιστασιακής λογοτεχνίας μας.